ہک غزل پیش ہے،ٰٰ کدی ہک کول جا بہنڑا، کدی بینڑا ہزاراں تے

کدیں اک کول جا بینڑا، کدی بینڑا ہزاراں تے

بڑا بے کار سی متھا ٹکانا، جا مزاراں تے

ملے تے یار توں لبھدی، وکاءو شے نہیں لوکو

کدی لبھدی نہیں ویکھی محبت میں بزاراں تے

میں رب دی کھوج وچ جندڑی گذاری، خاک چھانڑی وی

مرے اندر ہی بیٹھا سی رگ گردن دی دھاراں تے

خدا دا خوف کافی اے، اگر جند جان وس جاوے

کدی وی خوف نہ ہندا ، کسے دشمن دی ٹاراں تے

دلاں وچ جھانک نہ سکدے، اساں بس نُوٹ اکھ لینڑی

 دلاں دے بھید رب جانڑے ، بڑا اعتماد یاراں تے

خزاں وچ پھُل اُگا دیوے، ہوے رب نال اظہر دے

کتے رونق نظر آندی، جے نہ دیندا بہاراں تے

Kadin ik kol ja baina, kadi baina hazaran tay

Bara bekar si matha tikana, ja mazaran tay

Milay tay  yar ton labhdi, wikau shay nahin lokko

Kadi labhdi nahin waikhi, mohabet main bazaran tay

Main rub di khoj wich jindri guzari khak chanri wi

Meray ander hi baitha si, rag-e-garden di dharan tay

Khuda da khauf kafi aiy, agar jind jan was jaway

Kadi wi khauf na hunda ,kisay dushman di tarantay

Dilan wich jhank na sakday, asan bus noot akh laini

Dilan day bhaid Rub janay, bara itmaad yaran tay

Khizan wich phul ugadeway, howay Rub naal azhar day

kitay rawnaq nazer andi, jay na denda baharan tay

جو پنجابی نہیں سمجھتے اُن کے لیے

کبھی ایک پر جا بیٹھنا، کبھی ہزاروں پر

بڑا بے کار تھا ماتھا ٹکانا، جا مزاروں پر

ملے تو یار سے ملتی، بکاو شے نہیں لوگو

کبھی بکتی نہیں دیکھی، محبت ان بازاروں پر

میں رب کی کھوج میں زندگی بھر خاک چھانتا رہا

وہ تو میرے اندر ہی بیٹھا تھا، مری شہ رگ کی دھاروں پر

خدا کا خوف کافی ہے، اگر جی جاں میں بس جاٴے

کبھی پھر خوف نہیں ہوتا دشمن کی للکاروں پر

ہم دلوں میں جھانک تو نہیں سکتے، بس آنکھیں بند کر کے

دلوں کے بھید رب جانتا ہے، ہمیں اعتماد ہے یاروں پر

خزاں میں بھی پھول اُگا سکتا ہوں، اگر رب میرے ساتھ ہو تو

یہ جو رونق نظر آتی ہے، نہ ہوتی، وہ نہ دیتا بہاروں پر