eto ay kuwento ng kaibigan kong si Mark...
dahil sa lakas ng ulan at baha, na-stranded si Mark...
wala siyang choice kundi maglakad na lang at dumaan sa Balete Drive...
sa kanyang paglalakad, kasabay ng malakas na hangin at sa kadiliman ng gabi dahil sa brownout, buong tapang niyang nilakad ang kahabaan ng Balete Drive...nang biglang may marinig siyang animo'y panaghoy...
"Mark...Mark"
lilinga linga at kabog ang dibdib ni Mark...
binilisan niya ang kanyang mga hakbang..
"Mark! Mark!"
kasabay ng kanyang hakbang ang panawagan sa kanyang pangalan...
butil butil man ang pawis at habol ang hininga, binilisan niya pa ang kanyang paglalakad..
"Mark! Mark!"
pagbilis ng hakbang, pagbilis ng pagbigkas ng kanyang pangalan..
takbong karipas na hampas ang puwet, si Mark ay nagulantang

"Mark! Mark! Mark! Mark! Mark!" - wari baga'y walang katapusan at paos na panaghoy..

DEAD END!

nagulat at nanindig ang balahibo ng kaibigan kong si Mark sa kanyang nakita...

lalo pa't may dumaang sasakyan at nailawan ang pader na kaharap niya

doo'y nakasulat....

"Mag-ingat sa ASONG NGONGO"

Pasintabi po lamang ngunit naalala ko ito sa comment ni Apple tungkol sa pagkahol... :)

Apple, is that really you? The beauteous Apple that I once met? Hope to see you again.